عاشق باران

روح بیمار طبیعت را - می فهمی  

 در دیار خشک 

در میان سایه های تیره - در زنجیر
 

مرگ را می بینی
 

گاه بی تابی
 

گاه می خندی ...

عاشق باران که باشی 

در اضطراب شب - به دنبال آغوش امنی می گردی 

تا تن نازک تب زده ات را بسپاری به تنش
 

تا فراموش کنی

عاشق باران که باشی 

منتظر می مانی
 

بر نگاه بی کلام پنجره - چشم می دوزی
 

شعر می خوانی