ترش و شیرین و تلخ
روزهایی که من دارم گاهی ترشه گاهی شیرین و گاهی تلخترش و شیرین و تلخ
روزهایی که من دارم گاهی ترشه گاهی شیرین و گاهی تلخدریا
به پیش روی من تا چشم یاری می کند دریاست.
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست.
در این ساحل، - که من افتادم، خاموش -
غمم دریا،
دلم تنهاست!
وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست!
خروش موج، با من می کند نجوا:
که: « هرکس دل به دریا زد،
رهایی یافت...!
هرکس دل به دریا زد،
رهایی یافت...! »
مرا آن دل که بر دریا زنم، نیست
زپا این بند خونین برکنم نیست!
امید آن که جانِ خسته ام را
به آن نادیده ساحل افکنم نیست!
فریدون مشیری
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد