من و داداش دردونه

امروز زود بیدار شدم خیلی کم خوابیدم از اینکه خوابگاه هستم ناراحتم آخه نمیشه راحت خوابید... تازه اونم من که این دو روزه جای سرپرست هستم، واقعا خسته کننده است... میخوام از این به بعد خاطرات این یه سال توی دانشگاه رو اینجا بنویسم شاید بعدا که اینا رو بخونم برام جالب باشه، خدا رو چه دیدی شاید یه روزی دلم واسه اینجا تنگ بشه هرچند بعید میدونم چون هیچ وقت اینجا و بدیهاش رو یادم نمیره اونقدر بدی دیدم که خوبی هاش یادم نمیمونه... دیشب با داداش دردونه حرفیدم از دستش ناراحت شدم باهاش دعوام شد... نمیدونم این روزها چرا همش با همه دعوام میشه فکر کنم بازهم عصبی شده باشم آخه هر وقت ناراحت و عصبی باشم همش دعوام میشه... بیخیال اینم میگذره، ولی خوب از داداشم واقعا ناراحتم آخه حرفام رو باور نداره مثلاً قرار بوده امروز بهم زنگ بزنه ولی یادش رفته البته این کار همیشگیشه هروقت خونه بهش میزنگیم میگه خودم بعد زنگ میزنم ولی یادش میره تا فردا پس فرداش که یادش بیاد بزنگه... از این لحاظ بهش حق میدم چون به خاطر مشغله کاری یادش میره ولی الان که آقا تشریف بردن مسافرت پس اینبار شاید بخاطر گشت و گذارش یادش رفته باشد... بیخیال من که به کار این یکی دیگه عادت دارم ولی خوب از حق نگذریم تنها کسی که به حرفام گوش میده خودشه...  

حالا ببینم تا امشب میزنگه یا نه فکر کنم یه بحث اساسی داشته باشیم چون من بدجوری از دست اون و بقیه عصبانی هستم الان مثل یه باروتم که منتظر یه جرقه آتیش هستم... خدا بخیر بگذرونه..... حالا هرچی شده بهتون میگم