حال این روزهای من

بوی محرم همه جا رو برداشته ...

دلم عجیب هوای محرم رو داره...

وقتی به روز عاشورا فکر میکنم همه غم و غصه های خودم یادم میره، دلم آتیش میگیره از مظلومیت امام حسین ...

این روزها خیلی احساس تنهایی میکنم جز خدا هم کسی رو ندارم که باهاش حرف بزنم، شبها تا دیروقت بیدارم و فقط با خدا حرف میزنم خودمم میدونم خیلی اشتباه تو زندگیم مرتکب شدم...

میدونم خدا اینقده بزرگ و مهربونه که منو میبخشه امیدوارم دیگه اون اشتباهات برام تکرار نشه...

دیگه هیچی جز خدا برام اهمیتی نداره ...

نه اینکه فکر کنین دارم خودمو خوب نشون میدم و هی میگم خدا خدا نه اتفاقا خودمو خیلی هم گناهکار میدونم و همیشه شرمنده خدا هستم...

شرمنده ام که تا حالا نتونستم بنده خوبی باشم، ولی از این به بعد میخوام خوب باشم، همونجوری که خدا ازم میخواد...

چشم امیدم فقط خودشه ...

دیگه از آدمهای زمینی هیچ انتظاری ندارم، دیگه نیازی به دوستام ندارم، دوستایی که خیلی راحت آدم رو کنار میزارن دوست نیستن یه مشت آدم متظاهر هستن که فقط تا وقتی باهات هستن که براشون منفعت داشته باشی تا وقتی که بشی سپر بلاشون ولی نه دیگه من نیستم، وجود همچین دوستایی تو زندگیم فقط باعث شکستم میشن...

تا حالا که اینجوری بودن و من میخوام از این به بعد این شکستها رو راهی کنم برا موفقیت هام نمیزارم اینجور دوستا دیگه جایی تو زندگیم داشته باشن...

ادم که بدون دوست نمیمیره چه بهتر که بهترین دوست آدم بشه خدا و خانواده اش اینجوری زندگیش هم بهتر میشه...

خیلی دلم میخواد برم یه جایی تنها باشم و فقط راه برم و فکر کنم، فکر کنم که چه جوری از این به بعد فقط موفقیت داشته باشم، تصمیم دارم اگه بشه برم مسافرت شاید هم رفتم خونه خواهرم...

هرچند باید کم کم درس خوندن رو هم شروع کنم امسال که کنکور ندادم ایشالا سال دیگه با یه رتبه عالی به چیزی که میخوام میرسم...

خودمو که بهتر از هرکسی تو این دنیا میشناسم....

میدونم زهرا وقتی یه چیزی رو بخواد باید بهش برسه...

پس تموم تلاشمو میکنم و به یاری خدا به اون چیزی که میخوام میرسم...

خدایا چشم امیدم به توئه دستمو گرفتم سمتت که بگیری دستمو پس نزن میدونم گناهکارم ولی امید به بخشش تو دارم ...

التماس دعا ...