غم و غصه

فکر می کردم که دیگر از بدی ها رسته ام

خوب هستم مهربانم بر خدا دل بسته ام

فکر خوشپندار من همچون سرابی پوچ بود

مرغ زیبای محبت از دلم در کوچ بود

کاش میشد از اسارت در تباهی ها گریخت

از سیاهی ها به سوی روشنایی ها گریخت

کاش میشد مهربان شد در تمام لحظه ها

چون پرستوها رها شد از تمام غصه ها

همچو دریاها کریم و مهربان و پاک بود

از هجوم بی امان غصه ها بی باک بود