طوفان زده

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم   

صید افتاده به خونم 

تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم 

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی 

بی من از شهر سفر کردی و رفتی 

قطره ای اشک دخشید به چشمان سیاهم 

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم 

تو ندیدی 

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی 

چون در خانه ببستم 

دگر از پای نشستم 

گوئیا زلزله آمد 

گوئیا خانه فرو ریخت سر من 

بی تو من در همه ی شهر غریبم 

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی 

بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی 

تو همه بود و نبودی 

تو همه شعر و سرودی 

چه گریزی ز بر من 

که زکویت نگریزم 

گر بمیرم ز غم دل 

با تو هرگز نستیزم 

من و یک لحظه جدایی 

نتوانم نتوانم 

بی تو من زنده نمانم

بدون من

می رسد روزی که بی من روزها را سر کنی

می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

می رسد روزی که تنها در کنار عکس من

نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی

سفرت بخیر

می میرم برات

تو نمی دونستی که من می میرم بی تو، بدون چشمات

                                                             می ری از برم

تو نمی دونستی که دلم بسته به ساز صدات

آرزومه که می دونستی که من می میرم برات 

می میرم برات....... 

                     عاشقم هنوز 

تونمی خوای که بمونی و بسوزی به سازدلم 

می گی من می رم 

تومی خوای بری تا فرداها،برو خوشگلم 

برو،راهی نیست تا فرداها،پابذار رودلم 

                                               عزیز دلم..... 

سفرت بخیر  

اگه میری از اینجا تک و تنها تا یه شهر دور 

                      برو که رفتن بدون ما،می رسه به یه دنیا نور  

                                                                      به یه دنیا نور....... 

سفرت بخیر 

       برو گر شکستی زمن،می تونی دوباره بساز 

           از دلی شکسته، ناامید و خسته، تو باز غرور 

                                                           توبازم غرور......... 

نمی خوای بیای 

          نمی خوام میون تاریکی من، تو حروم بشی 

نمی خوام ازت  

          نمی خوام مثل یه شمع بسوزی برام تا تموم بشی 

              برو تو بزرگی،می خوام که فقط آرزوم بشی  

                                                              آرزوم بشی........

شیدا

آنکه سودا زده چشم تو بوده است ،  منم  

آنکه از هر مژه صد چشم گشوده است ، منم

آن جفا دیده، گرفتار، وفا پیشه که چشم  

بسته از غیر تو، تا بر تو گشوده است ، منم

آنکه در خاطره اش حرف وفا نیست تویی! 

 و آنکه آکنده زمهر تو، دل اوست ،منم

آنکه در وادی عشق تو، سر تسلیمش  

رایگان،بر کف اخلاص چنان کوفت ،منم

چشمهایی به رنگ عسل

 

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب

بدین سان خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی جانا

چگونه با غرور خود مدارا می کنم هر شب

تمام سایه را می کشم در روزن مهتاب

حضورم را زچشم خلق حاشا می کنم هرشب

دلم فریاد می خواهد ولی در گوشه ای تنها

چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهمومی برای عشق میگردی؟

که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هرشب

رسم زندگی

هی فلانی می دانی ؟ می گویند رسم زندگی چنین است...

می آیند.... می مانند.... عادت می دهند.... ومی روند.

وتو در خود می مانی و تو تنها می مانی

راستی نگفتی رسم تونیز چنین است؟.... مثل همه فلانی ها....؟