بن بست

من به بن بست نرسیدم راهمو کج کردم
با تو مشکلی ندارم باخودم لج کردم

دنبال راه فرارم از تو نه از اینجا
میدونی فایده نداره بسه دیگه رویا

تو چرا خسته نمیشی از منه دیونه
از منی که شبو روزام مثل هم میمونه

تو چرا چیزی نمیگی این خودش کابوسه
غصه کم کم جون میگیره دل یه هو میپوسه

من نمیتونم بسازم خونه ی رویاتو
حیفه پای من بریزی همه دنیاتو

من خودم اسیر راهم تو اسیرم میشی
من نمیخوامتوی سختی تو کنارم باشی

عشق چیست؟

عشق چیست ؟ ایا جز این است که موهبتی است الهی که خداوند ان را فقط به تعداد معدودی از انسانها می دهد،چیزی که تا انتهای خلقت وجود دارد بلند است و جاودانی.به راستی که عشق زودتر از نسیمی که بربوستان می ورزد،از قلبها عبورمی کند نمی دانم در کجا خوانده ام که عشق زیباست چون جوانه بهاری، مهربان است چون نسیم،سخاوتمند چون باران و شیرین چون عسل.لطافتی است که لمسش ناممکن نیست ولی بسیار دشوار است، ناملموس نیست ولی... حرکتی جاودانه درقلب است .باید تجربه کرد تا فهمید عشق را و حال عاشقان را.سابق براین کلمه عشق را ناچیز می دانستم اما امروز از نظرم لطیف است.دوست داشتم حسش کنم هیچگاه آرزویی جنون آمیز چون این را نداشتم ارزویی که امکانش نیست ....

هوای تو

در این واپسین لحظه های غریب، دلم از هوای تو دم می زند

برای دمی با تو بودن دلم، به اجبار حرف از غزل می زند

در این لحظه هایی که در هر نفس، سرود خداحافظی خوانده ای

دل من برای وصال تو باز، نت عشق را یک نفس می زند

پس از آن همه آشنایی کنون، نگاهم به پیش تو بیگانه است

وگرنه چرا این نگاهت هنوز،در عشق رارنگ شب می زند؟

میان هجوم ورق های من، مرور خط شعر تو خوش تر است

"ولی دردلم حس پیچیده ایست،که انگارچشمت کلک می زند"

من از قافیه، وزن، آهنگ، شعر، به جز عشق چیزی نفهمیده ام

که در متن اشعار بی وزن من، غروب نگاهت قدم می زند

تو را ای غریبه و ای آشنا، دوباره سه باره ورق می زنم

که زنجیر این فاصله بین ما، درون دلم زنگ غم می زند

طوفان زده

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم   

صید افتاده به خونم 

تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم 

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی 

بی من از شهر سفر کردی و رفتی 

قطره ای اشک دخشید به چشمان سیاهم 

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم 

تو ندیدی 

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی 

چون در خانه ببستم 

دگر از پای نشستم 

گوئیا زلزله آمد 

گوئیا خانه فرو ریخت سر من 

بی تو من در همه ی شهر غریبم 

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی 

بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی 

تو همه بود و نبودی 

تو همه شعر و سرودی 

چه گریزی ز بر من 

که زکویت نگریزم 

گر بمیرم ز غم دل 

با تو هرگز نستیزم 

من و یک لحظه جدایی 

نتوانم نتوانم 

بی تو من زنده نمانم

بدون من

می رسد روزی که بی من روزها را سر کنی

می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

می رسد روزی که تنها در کنار عکس من

نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی

سفرت بخیر

می میرم برات

تو نمی دونستی که من می میرم بی تو، بدون چشمات

                                                             می ری از برم

تو نمی دونستی که دلم بسته به ساز صدات

آرزومه که می دونستی که من می میرم برات 

می میرم برات....... 

                     عاشقم هنوز 

تونمی خوای که بمونی و بسوزی به سازدلم 

می گی من می رم 

تومی خوای بری تا فرداها،برو خوشگلم 

برو،راهی نیست تا فرداها،پابذار رودلم 

                                               عزیز دلم..... 

سفرت بخیر  

اگه میری از اینجا تک و تنها تا یه شهر دور 

                      برو که رفتن بدون ما،می رسه به یه دنیا نور  

                                                                      به یه دنیا نور....... 

سفرت بخیر 

       برو گر شکستی زمن،می تونی دوباره بساز 

           از دلی شکسته، ناامید و خسته، تو باز غرور 

                                                           توبازم غرور......... 

نمی خوای بیای 

          نمی خوام میون تاریکی من، تو حروم بشی 

نمی خوام ازت  

          نمی خوام مثل یه شمع بسوزی برام تا تموم بشی 

              برو تو بزرگی،می خوام که فقط آرزوم بشی  

                                                              آرزوم بشی........